ഭ്രമണം

തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച

പൂക്കൂടയിലെ

പൂക്കള്‍ പുലമ്പുന്നു;

ഇനിയൊരു പൂക്കാലം

നിനക്കന്യമാവട്ടെ...

ശാപഗ്രസ്തമായ

ഇരുണ്ട വഴികളില്‍

വിജനതയുടെ മൌനം

താണ്ടാന്‍, തളര്‍ന്ന

ചിറകുകള്‍ വീശി

ഇനിയെത്ര കാതം?!

ദിഗന്തങ്ങള്‍ നടുക്കുന്ന

ഇരംബങ്ങളെല്ലാം

മനസ്സില്‍ ഉരുവായി

കാതിലൊടുങ്ങുന്നു.

അപ്പോഴും നീ

കേള്‍ക്കാത്ത ഈണങ്ങള്‍

പൂമരച്ചോട്ടില്‍ നിനക്കായി

പെയ്തു തോരുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

ഇനിയൊരു ഭ്രമണം

കഴിഞ്ഞു  വരുംന്നേരം;

ഈ നാദത്തിന്‍ അലകള്‍

ഒടുങ്ങാതിരുന്നെങ്കില്‍...!