കോടമഞ്ഞിന്‍ പുതപ്പണിഞ്ഞ
കൊടൈക്കനാലില്‍ നമ്മള്‍ കണ്ട
കാഴ്ചകള്‍ ഇന്നും മനസ്സില്‍
മഞ്ഞുമൂടിഒരു നേര്‍ത്ത നൊമ്പരമായ്.
മഞ്ഞിന്‍റെ മറവില്‍ നമ്മള്‍
കണ്ട വിടര്‍ന്ന കണ്ണുള്ള
ഷാള്‍വില്പ്പനക്കാരിയെ ആരും
കാണാതെ കണ്ണിറുക്കി കാട്ടിയത്;
എന്നിട്ട് തെല്ലിട പൊട്ടിച്ചിരിച്ചത്.
കയ്യില്‍ കരുതിയ ക്യാമറയില്‍
നിന്‍ ചിത്രം പകര്‍ത്താന്‍ എന്ന
വ്യാജേന; മഞ്ഞചുരിദാര്‍ കാരിയെ
പകര്‍ത്തി നിര്‍വൃതി അടഞ്ഞത്.
ഒരിക്കലും വാടാത്ത പൂക്കുല
പേറിയപെണ്ണിന്‍ മുഖം വിളറി-
വാടുന്നത് വിശപ്പുകൊണ്ടാകാം!
എന്ന് നീ തപം പൂണ്ട്പറഞ്ഞതും.
പ്രകൃതി തണുപ്പിച്ച പഴങ്ങള്‍
പല്ലുമരവിപ്പിച്ചതും; പാട്ടും-
ബഹളവും ഉല്ലാസത്തിനു ചായം
പകര്‍ന്ന് ചങ്ങാതിച്ചിരികളായതും.
മഞ്ഞിന്‍ തണുപ്പ് നിന്‍ കര്‍ണ്ണത്തില്‍
നോവിന്‍റെ നീരിറ്റിച്ചതും; നോവാല്‍
എന്‍ തോളില്‍ ചാഞ്ഞ് മയങ്ങിയതും,
സൌഹൃദ സ്പന്ദനതാളമറിഞ്ഞതും.
ഒടുവില്‍ മഞ്ഞുകാലം കഴിഞ്ഞനേരം
വിടവാങ്ങല്‍ പറവകള്‍ ചിറകടിച്ചതും;
ജീവിത യാത്രയില്‍ വഴിപിരിഞ്ഞതും,
ഉല്ലാസയാത്ര ആല്‍ബത്തില്‍ പതിഞതും.
പിന്നെയും ചങ്ങാത്തം അക്ഷരഗന്ധം
പേറി ആശംസയായ്‌, കുശലമായ്,
എന്‍ വിലാസം തേടിയെത്തിയതും;
സഹൃദം നന്മയില്‍ വിളങ്ങിയതും.
ഒടുവില്‍ ചരമ കോളത്തില്‍ നീ
പുഞ്ചിരിതൂകി; നെഞ്ചില്‍കൊള്ളിയാന്‍
പോലുള്ള വാര്‍ത്തയായ് മറഞ്ഞതും,
മഞ്ഞുപോലെ നിന്‍ ജീവിതം പൊലിഞ്ഞതും.
എങ്കിലും നേര്‍ത്ത മഞ്ഞിന്‍ മറയില്‍ എന്‍-
മനോമുകുരത്തില്‍ ഇന്നും നിന്‍ തെളിഞ്ഞ
മുഖം സൌഹൃദ സ്മരണയായ്, നോവായ്‌,
കണ്‍കോണില്‍ ഒരു നനവിന്‍റെ കണികയായ്‌.....
[ ബിരുദ കാലഘട്ടത്തില്‍ എന്‍റെ കൂടെ പഠിച്ചിരുന്ന പ്രീയ സുഹൃത്ത് ശ്രീ സജിത് കുമാറിന്‍റെ സ്മരണകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ എന്‍റെ അശ്രുപൂജ. ഒടുവില്‍ ഒരു ഇരുചക്ര വാഹനാപകടത്തില്‍ ജീവിത യാത്ര പാതിവഴിയില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു മടങ്ങിയ സുഹൃത്തിന് ആത്മശാന്തി നേര്‍ന്നു കൊണ്ട്.....]
No comments:
Post a Comment